Het verhaal van Anke Dukers

Samen beslissen in de praktijk

Als de tachtigjarige Anke Dukers in februari 2022 de diagnose ‘maagkanker’ krijgt, staat haar leven op zijn kop. In een aantal gesprekken met haar arts bespreekt ze de diagnose, haar mogelijkheden en persoonlijke voorkeur om een behandelplan op te stellen.

Aanvullend onderzoek en diagnose

Een jaar geleden meldt Anke zich bij haar huisarts met een aantal vage klachten. Ze valt een aanzienlijk aantal kilo’s af en merkt dat haar eetlust sterk vermindert. Ondanks dat het bloedonderzoek geen bijzonderheden lijkt te vertonen wordt Anke na onderzoek door de huisarts doorverwezen voor een maagonderzoek. Daar blijkt het al snel niet goed te zitten. Na onderzoek en gesprekken met de arts wordt de diagnose ‘maagkanker’ gesteld. Voor Anke breekt een periode vol onzekerheden en vragen aan. Zij bespreekt dit dan ook met de behandelend arts.

Diagnose bespreken

In de eerste gesprekken is uitgelegd wat de diagnose maagkanker inhoudt, welke behandelvormen al dan niet mogelijk zijn en welke voor- en nadelen bij elke optie horen. Anke wordt telkens begeleid door een van haar kinderen en samen kunnen zij in deze gesprekken alle vragen stellen die ze hebben. Anke maakt kenbaar dat ze graag een second opinion wil om zeker te zijn dat alle opties op tafel liggen. Hier wordt gehoor aan gegeven en zij gaat een tweetal gesprekken elders aan voor een second opinion.

Behandeling bespreken

Vervolgens worden de mogelijkheden besproken om over te gaan tot behandeling: een combinatie van de informatie van de behandelend arts in Zuyderland en de informatie uit de second opinion. Uiteindelijk wordt in samenspraak gekozen voor een behandeling in de vorm van bestralingen, chemo en een operatie.

Samen beslissen

Anke voelt zich gehoord door haar arts. ‘Het was fijn dat ik een second opinion kreeg zodat er nog iemand naar de situatie kon kijken. Ik heb het ook met de arts in Zuyderland kunnen bespreken en mijn wens voor de operatie kenbaar gemaakt.’ In dat gesprek is ook gekeken naar de invloed die de behandeling heeft op haar dagelijks leven. Er is gesproken over de praktische zaken, zoals de soorten behandelingen en de duur van elke behandeling, maar ook over de organisatorische en psychische zaken. Zo moest ziekenvervoer geregeld worden omdat ze meerdere keren per week naar het ziekenhuis ging voor chemotherapie en meermaals naar Maastricht voor haar bestralingen. Ook werd psychische hulp geboden om de impactvolle verandering, en alle emoties die hierbij horen, te bespreken. Anke: ‘In het ziekenhuis is mij gevraagd of ik met iemand wil praten over het ziek zijn, maar dat wil ik liever niet. Dat vind ik moeilijk.’

Verwachtingen bespreken

Het is op dit moment nog niet duidelijk of er aanvullende behandeling nodig is na de maagoperatie. ‘Of chemotherapie na de operatie nog nodig is, weten we nu nog niet’, vertelt Anke. ‘De arts heeft ons duidelijk verteld dat we eerst de operatie moeten afwachten en daarna meer te weten komen over het vervolg. Ik wist voor de start van de behandelingen welke bijwerkingen ik zou kunnen krijgen, waar ik op moest letten en wat de verwachtingen waren.’

Doorlopend evalueren

Anke is blij met haar beslissing en voelt zich gesteund door de arts. Ze spreekt vol lof over de behandelaars en het proces zoals het tot nu toe gelopen is. Wat voor haar waardevol is geweest, is dat er regelmatig gebeld wordt om te vragen hoe het gaat en of zij ergens nog vragen over heeft. ‘Dit geeft mij echt het gevoel dat er naar me geluisterd wordt en dat we samen over de behandeling beslissen’, besluit ze.

Wilt u meer informatie over maagkanker en de behandeling hiervan? Kijk dan op onze website: