Geef de pen door...
Saskia Parren, verpleegkundige afdeling Revalidatie
Mijn naam is Saskia Parren. Ik ben 51 jaar oud en sinds 1 mei 1992 ben ik werkzaam bij Zuyderland. En ja, inderdaad, ik ben één van die collega’s die al een heleboel stichtingsnamen voorbij hebben zien komen zoals Stichting Ziekenzorg Westelijke Mijnstreek, Orbis. Mijn carrière ben ik gestart met de opleiding tot A-verpleegkundige. Ik heb tijdens mijn opleiding op diverse afdelingen gewerkt, op een uitzondering in Geleen na allen in Sittard. En daar ben ik ook gebleven na mijn diplomering.
In 1999 ben ik begonnen op bureau Opname en Planning in Sittard, naast de SEH. Het was hard werken; regelmatig met veel stress, want oooh die dreigende opnamestop! Maar ik heb er fijne collega’s en veel mensen in huis leren kennen.
Flexpool
Het verpleegkundig beroep en het zorghart bleven echter trekken en toen de thuissituatie het toeliet, heb ik toch weer de overstap gemaakt om aan het bed te werken, in de flexpool. Voorbehouden handelingen had ik zo weer onder de knie, want naar mijn idee bleef een infuuspomp immers een pomp. Het ging me om de patiënt. Ik heb op diverse afdelingen gewerkt en overal geproefd. Soms voor langere tijd, maar veelal was het een dagelijkse wisseling. Voor mij had het allemaal zijn charmes.
In mijn dagelijks werk heb ik altijd geprobeerd kennis van de ene naar de andere afdeling over te brengen op een laagdrempelige manier. Door vooral niet te communiceren van: ‘Zo moet het’ maar ‘zo kan het ook’. Ik had daar altijd een goed gevoel bij.
Op enig moment begon het me op te vallen dat de begeleiding van nieuwe collega’s in de flexpool, die van extern werden aangenomen, beter kon en ik heb dit gedeelte toen naar me toe getrokken. Ik hielp hen wegwijs maken met betrekking tot praktische zaken. Zelfs na een introductiecursus gaat niet alles vanzelf als je start in Zuyderland. Collega’s gaven aan dat ze er blij mee waren, dus ik denk dat ik mijn doel bereikt heb! In die tijd ben ik ook opgeleid tot BIG-tutor. Zo kon ik collega’s op het skillslab toetsen. Zo leerde ik steeds meer kanten van Zuyderland en de mensen die er werken.
Ik houd van lachen met collega’s, de revalidant voor de gek houden en een beetje plagen, samen met collega’s een keer mopperen en dan samen een oplossing zoeken, met aandacht voor familie. Ik vind het belangrijk dat we respect hebben voor elke collega, van unitmanager tot medewerker van de huishoudelijke dienst.
Afdeling Revalidatie
Tijdens een langere periode op afdeling West 36, had ik het gevoel dat ik er een tijd wilde blijven. De patiëntencategorie revalidanten sprak mij aan, maar zeker ook het team. Op de afdeling Revalidatie verblijven verschillende categorieën revalidanten, die nog niet naar huis kunnen omdat ze tijd nodig hebben om hun zelfstandigheid terug te krijgen of die herstellen na een orthopedische ingreep. We werken nauw samen met collega’s van de afdelingen fysiotherapie, ergotherapie, logopedie, activiteitenbegeleiding, SO en de VS. Uiteraard krijgt elke revalidant een oplossing op maat, wat ook plaatsing elders kan betekenen. Maar als het niet meer lukt en een levenseinde te verwachten is en komt, passen we onze behandeling hier op aan.
Werken aan gezamenlijk resultaat
In mijn functie werk ik samen met verpleegkundigen, verzorgenden, helpenden en studenten. Zo kunnen we samen, ieder op zijn niveau, aan een gezamenlijk resultaat werken. Ik krijg er energie van om de ander uit te dagen zich te ontwikkelen, samen met collega-verpleegkundigen symptomen bespreken, beredeneren wat de acties kunnen zijn.
Leren van elkaar
Vanuit onze ‘sterrollen’ geven we wekelijks klinische lessen. Hiermee zorgen we voor kennisverbreding. We bespreken PIM- en MIM-meldingen: wat kunnen we verbeteren. Iedere dag is een andere collega de ‘verpleegkundig leider’ van de dag, je bent dan verantwoordelijk voor het reilen en zeilen op de afdeling en de debriefing aan het einde van de dienst. Zo leren we van elkaar, dat vind ik mooi. Dat is samenwerken en zorgen.
Die sterrollen horen er voor iedereen bij. Je weet bij wie je terecht kunt in je team of binnen de gehele GRZ. Ik houd me bezig met medicatie, BIG-tutorschap, bedside-assessment en wellicht in de toekomst het EVD. En de feestcommissie doe ik er ook nog bij, want daar krijg ik ook energie van.
Ik houd van lachen met collega’s, de revalidant voor de gek houden en een beetje plagen, samen met collega’s een keer mopperen en dan samen een oplossing zoeken, met aandacht voor familie. Ik vind het belangrijk dat we respect hebben voor elke collega, van unitmanager tot medewerker van de huishoudelijke dienst.
Trots ben ik op alle aanstormende talenten die voor de zorg kiezen! Binnen de GRZ worden we betrokken bij de selectiegesprekken van nieuwe medewerkers wat bij ons zorgt voor betrokkenheid en gezamenlijke besluitvorming. Ik ben ook heel trots op onze dochter Lian, die nu tweedejaars HBO-V-student is in Zuyderland
Blij van kleine dingen
Tijdens mijn werk word ik ook blij van kleine dingen: ’s nachts een muziekje aanzetten voor een patiënt die ligt te piekeren, een dansje doen met een collega op muziek waar de revalidant van houdt en haar te zien genieten, een Youtube-film aanzetten over de geboortestreek van revalidant waarbij er ruimte is voor zijn emotie, zorgen dat er foto’s van de klein- en achterkleinkinderen zijn om een trotse revalidant hierover te horen praten.
En bijvoorbeeld recent de revalidant attent maken op de reproductie van Rembrandt in de grote hal. De foto’s waarop revalidanten hiernaast trots poseren, hangen nog op hun kamer. Heerlijk om te zien.
COVID
En och die covidperiode: wat was het een bijzondere tijd voor alle zorgmedewerkers! Ook voor onze revalidanten was er eenzaamheid, maar ook verbondenheid. Laten we de slogan “hou je hoofd koel en je hart warm” er maar in houden. De toekomst blijft onzeker ook in de zorg, maar laat mij maar lekker werken, samen met een fijn team, met aandacht voor de patiënt en zijn naasten.
Naast mijn werk...
En wat als ik ff geen verpleegkundige ben? Dan zijn we, mijn man en ik, het liefste zoveel mogelijk buiten: sporten, wandelen, fietsen, maar ook op pad met onze motoren, waarbij mijn favoriete bestemmingen Oostenrijk en het Zwarte Woud zijn. Verder maak ik vaak afspraakjes met vriendinnen, veelal ook verpleegkundigen en ik houd van Carnaval en Oktoberfeest, heerlijke muziek!