Een dag uit het leven van een casemanager longoncologie...
Elke dag anders, bijzonder, uniek. Elke dag vol mooie momenten, moeilijke momenten, met uitdagingen. Elke dag een dag om er te ZIJN voor onze patiënt en zijn naasten.
Een nieuwe werkweek staat te beginnen. Onderweg naar mijn werkplek haal ik een heerlijke cappuccino bij de koffiecorner. Ik ontmoet er een collega met dezelfde gedachte. Samen lopen we naar onze poli en starten de computer. Ondertussen delen we met elkaar hoe het weekend is geweest, hoe het thuis is, hoe we aan deze dag beginnen en wat ons deze week in ieder geval al bekend is wat er moet gebeuren.
Ik kijk op mijn spreekuurlijst. Ik heb me ingelezen in welke patiënten ik ga ontmoeten vandaag en gecontroleerd of alles geregeld is, hetgeen geregeld moest worden. Met mijn collega bespreek ik de laatste ontwikkelingen en stand van zaken. Daarna check ik de mailboxberichten. Patiënten of naasten hebben vaak praktische vragen over pijnstilling, het ingezette beleid, behandelplan, controle afspraken en dergelijke. Ik beantwoord de mail gelijk. Eén naaste geef ik aan even te bellen in de loop van de ochtend.
Nieuwe aanmeldingen van huisartsen of doorverwijzingen van medische specialisten binnen onze regio’s worden bekeken. Ons streven is deze patiënten op een zo kort mogelijke termijn uit te nodigen voor een intakegesprek en versneld diagnostisch traject. Met wat puzzelwerk en dankzij een goede samenwerking lukt het om al onze patiënten binnen een week te plannen. We maken een taakverdeling voor de dag.
Het spreekuur begint. Ik begin met de belafspraken. Ik bel een patiënt die de 1e kuur heeft gehad en een patiënt die een longoperatie heeft ondergaan; even vragen hoe het gaat. Ook de naaste die gemaild heeft in het weekend bel ik even. Soms is telefonisch antwoorden handiger dan per mail. De actielijst breidt zich al snel uit. Ook de directe telefoonlijn rinkelt regelmatig. Patiënten, familie, huisartsen en collega’s van andere disciplines bellen met een vraag of willen even overleggen. Met mijn collega verdelen we de taken zodat we iedereen zo goed mogelijk te woord kunnen staan. De longoncoloog vraagt me tijdens zijn spreekuur een patiënt die hij net gesproken heeft extra uitleg te geven met betrekking tot het behandelplan. Dat heeft prioriteit dus laat ik de andere taken even liggen tot later.
Hoewel ik zin heb ik een nieuwe kop koffie moet die even wachten. Ik heb een afspraak met een patiënt voor een intakegesprek. Zijn zoon is er ook bij. Deze patiënt is door de huisarts verwezen met een afwijking op de longfoto. Ik bespreek de reden van de verwijzing en begin met het inwinnen van informatie van de patiënt als het gaat om het verleden, heden, conditie en welzijn. Vervolgens geef ik een doorkijkje naar hetgeen de patiënt de komende tijd kan verwachten, te beginnen met het sneldiagnostiek programma. Wij vinden het belangrijk dat een patiënt zo snel mogelijk duidelijkheid krijgt over waar hij aan toe is. Daarom worden de belangrijkste onderzoeken op één dag gepland met aansluitend een afspraak over de uitslag. Afhankelijk van bevindingen volgen mogelijk nog meer onderzoeken deze week.
Ik merk dat de verwijzing en alle onderzoeken beiden erg raakt en neem de tijd om nog even na te praten en alles goed op een rij te zetten. Vervolgens loop ik met hen mee naar de afdeling bloedafname en de afdeling cardiologie voor een hartfilmpje
Nog even werken aan de actielijst. Voor sommige mensen moet een nieuwe afspraak of een nieuw onderzoek geregeld worden om alle diagnostiek zo efficiënt en effectief mogelijk rond te krijgen. Vandaag lukt het om het telefonisch te regelen, fijn! Hoef ik niet naar de onderzoeksafdeling te lopen om te zoeken naar een voor de patiënt zo gunstig mogelijke datum en tijdstip. Ik ben blij dat de samenwerking wederom vlekkeloos verloopt en mijn patiënten allen binnen enkele dagen terecht kunnen.
Er wordt een bekertje soep gehaald in het restaurant. Samen met de collega’s en de artsen op de poli eten we onze boterhammen op. We kletsen wat, hebben aandacht voor ieders bezigheden en hebben ook lol. Dat is zeker ook belangrijk. Even afschakelen! Om daarna te starten met het middagspreekuur
Met de longoncoloog neem ik het middagprogramma door. Vanmiddag zien we samen patiënten die wachten op de uitslag van de onderzoeken van vanochtend. De arts heeft met de radioloog de medische beelden bekeken en bespreekt met mij het verdere behandelplan.
Het spreekuur begint. De patiënt die binnenkomt weet inmiddels dat de verdenking op longkanker heel groot is. Dit is dus zeer spannend voor zowel de patiënt als de naaste. Mijn taak is het om de patiënt na het gesprek op te vangen en ‘na te praten’; vragen met betrekking tot het gesprek met de arts te beantwoorden, zo nodig het gesprek nog eens doornemen. Ook geef ik de 1e uitleg over het voorgestelde behandelplan en hoe alles wordt geregeld.
Geen patiënt is hetzelfde, iedereen reageert anders, heeft andere emoties, andere vragen, andere verwachtingen. Het is voor een casemanager belangrijk te luisteren, ondersteunen, uitleg te geven, registreren en regisseren; wat zijn de mogelijkheden en wat past het beste bij deze persoon. Ik zorg ervoor dat het aangevraagde vervolgonderzoek in zo een kort mogelijk tijdsbestek gepland wordt en dat de patiënt goed geïnformeerd en mét de nieuwe afspraken naar huis gaat.
Ook deze middag blijft de telefoon rinkelen. De persoon aan de andere kant van de lijn heeft mijn hulp nodig, maar ik wil mij volledig kunnen richten op de patiënt die nu voor mij zit. Soms neem ik op en vraag of het dringend is. Zo niet, dan bel ik terug. Als ik écht niet kan opnemen, laat ik deze overgaan en dan hoop ik dat mijn collega op de andere locatie de telefoon wél kan beantwoorden. De middag vliegt voorbij.
Ik bereid me voor op het Multidiciplinair Overleg (MDO). Dit vindt 2x per week plaats. Hierin worden de patiënten besproken waarvan de diagnostiek is afgerond. De longoncoloog, oncologisch longchirurg, patholoog, nucleair geneeskundige, radiotherapeut én de casemanager bespreken de resultaten en bepalen een behandelvoorstel voor elke patiënt. Het is een intensieve bespreking. Ik zorg ervoor dat het MDO-document correct wordt ingevuld. Het vergt best nog wat energie zo op het einde van de dag.
De PC wordt afgesloten. Heb ik alles wat ik moest doen gedaan? Zoals elke dag loop ik naar de auto nog nadenkend over de afgelopen dag; de ontmoetingen, het verdriet, de opluchting, de werkzaamheden. Ik heb altijd een notitie boekje in mijn tas. Als me iets te binnenschiet waar ik nog aan moet denken of wat ik nog moet doen, schrijf ik het snel op. Dit voorkomt dat ik er te lang mee in mijn hoofd blijf zitten. Gelukkig heeft mijn man gekookt. Mijn smaakpapillen beginnen te werken. Ik begin mijn gedachten te verleggen naar het thuisfront. Tot morgen Zuyderland.