Hans Verbong

Hans werd gevraagd deel te nemen aan een ACT-training (Acceptance and Commitment Therapy). De uitnodiging sprak hem aan omdat hij goed kan verwoorden wat hij voelt en hij dacht dat dit van betekenis zou kunnen zijn voor de groep. Dit gaf hem het gevoel dat zijn bijdrage waardevol zou kunnen zijn.

Hij hoopte dat het delen van ervaringen met zeven anderen die ook leven met uitgezaaide kanker hem steun zou bieden en nieuwe inzichten zou geven in hoe zij met uitdagingen omgaan. Daarnaast verwachtte hij onder begeleiding van twee psychologen handvatten te krijgen om beter om te gaan met angst en minder bezorgd te zijn over lichamelijke signalen, zoals pijntjes.

Na enkele sessies ervaart Hans inderdaad veel steun van de groep. De herkenning en onderlinge uitwisseling geven hem rust, en de praktische tools helpen hem omgaan met zijn angsten. Voor Hans is de combinatie van lotgenotencontact en professionele begeleiding bijzonder waardevol.

Lilian Minartz

Lilian heeft veel steun ervaren van de ACT-werkgroep (Acceptance and Commitment Therapy). In het begin voelde ze weerstand en stond ze sceptisch tegenover het idee van groepsgesprekken. “Ik had geen behoefte aan verdrietige verhalen van anderen,” zegt ze. Toch besloot ze uiteindelijk deel te nemen, en dat bleek een waardevolle keuze.

Door de werkgroep heeft Lilian geleerd om op een andere manier met haar situatie om te gaan. De onderlinge steun van mensen met vergelijkbare ervaringen bood haar niet alleen herkenning, maar ook nieuwe inzichten in hoe om te gaan met lastige emoties en gedachten. Wat begon met twijfel, groeide uit tot een bron van kracht en verbinding waar ze veel aan heeft gehad.